Zarabiasz, aby podjąć właściwą decyzję

Najlepsi prezesi, dyrektorzy i przełożeni mają odwagę podejmować trudne decyzje. Co więcej, nie tylko szukają optymalnych i często niełatwych rozwiązań dla zespołów, którymi zarządzają, ale także nie boją się

 przekazywać uprawnień do podejmowania decyzji innym członkom zespołu. W hiper rzeczywistości, która nas otacza, potrzebujemy liderów, którzy chcą, aby inni działali lepiej i sami także byli lepsi. Nie potrzebujemy więcej prezesów czy dyrektorów, którzy chowają się w bezpiecznych portach. Tylko odważne decyzje podejmowane w burzowych okolicznościach pozwalają wystarczająco szybko poruszać nasze firmy i projekty.

Jakość Lidera w organizacji można rozpoznać po sposobie oraz gatunku podejmowanych przez niego decyzji. Nic dziwnego, że słabi dyrektorzy są najczęściej pupilkami opinii publicznej, bo to raczej rutyna, a nie niezwykłość jest rozpoznawalna pozytywnie. Podejmowanie i realizacja bezpiecznych decyzji zwykle nie prowadzi do rozkwitu organizacji w długim horyzoncie czasu. To odważne, trudne i często niezrozumiałe decyzje prowadzą do spektakularnych sukcesów.

Warto także zrozumieć, że bezpieczne decyzje nie są powszechnie synonimem inteligentnych decyzji. W rzeczywistości bezpieczną decyzją jest racjonalizacja lub usprawiedliwienie, które próbuje zapewnić to, co świadomie jest mniej niż optymalnym wyborem. Bezpieczne decyzje często nie są odpowiedzią na dane wyzwanie lub problem, a wyłącznie kamuflowanym sposobem odroczenia decyzji.

Słabi liderzy podejmują wyłącznie łatwe decyzje.

Managerowie, których domyślne ustawienie to „działaj bezpiecznie”, nie robią na mnie wrażenia. Możesz powyższe stwierdzenie odebrać jako nadmiernie surowe – i w tym właśnie tkwi problem. Organizacje wychowały pokolenie liderów, którzy wierzą, że ich praca polega na podejmowaniu bezpiecznych decyzji, często nawet automatycznych, a nie rzucanie wyzwań.

 Tacy liderzy w trosce o ochronę uczuć ludzi oraz spokój własnego sumienia nie widzą nadchodzących zagrożeń i koniecznych do podjęcia działań.

Brak praktyki odważnych decyzji sprawia, że awersje do ryzyka stają się coraz większe. Zadaniem odpowiedzialnego managera, przede wszystkim, jest podejmowanie trafnych decyzji niezależnie od tego, jak ludzie o tym myślą. Nie zrozumcie mnie źle, nie sugeruję, by decyzje podejmowano w sposób bezduszny lub lekkomyślnie, z rozmachem. Nie uważam jednak, że każda decyzja musi być zabezpieczona i podjęta na bazie wielomiesięcznych analiz. Podczas gdy dobre decyzje mierzą i zarządzają ryzykiem, rzadko są one  od niego wolne. Najlepsi dyrektorzy zarządzają najpierw szansą, a dopiero potem ryzykiem.

Dobrzy liderzy mają odwagę na nieoczywiste rozwiązania.

Poniżej przedstawiam siedem rodzajów decyzji, które wielu uważa za bezpieczne, podczas gdy w praktyce mogą przynieść bardzo negatywne rezultaty:

1. Decyzja politycznie poprawna: inteligentni dyrektorzy generalni nie dążą do politycznej poprawności – starają się być poprawni. Bycie politycznie poprawnym rzadko rozwiązuje problemy, a często je pogarsza. Prawdziwa zmiana, a nie poprawna politycznie wersja, opiera się na poszukiwaniu prawdy, a nie na jej rozwodnionej wersji. Pierwszym krokiem w rozwiązywaniu problemów jest zajmowanie się całą prawd ą, a nie częściową prawdą. Poprawność polityczna zakłada posługiwanie się niepewną prawdą, co automatycznie podważa zaufanie do lidera.
2. Decyzja w sprawie talentów w organizacji: Nie mogę nawet zacząć liczyć, ile razy byłem świadkiem, jak organizacje dokonują bezpiecznego, zamiast właściwego, zatrudnienia. Powodem, dla którego firmy angażują miernych pracowników, są kompromisy oraz brak czasu. Kompromis ma swoje miejsce w biznesie, ale nie odgrywa żadnej roli w zdobywaniu talentów. Przywódcy zbyt często koncentrują się na „sympatiach, które mają” zamiast na „obowiązkach koniecznych”. Pozwalają, by rozpraszały ich różne, nieistotne czynniki, zamiast starać się o najlepszą osobę do tej pracy.
3. Decyzja w sprawie wartości: nagradzanie wydajności w stosunku do wartości może wydawać się bezpieczne lub inteligentne, ale nie jest. Organizacje mają podstawowe wartości z jakiegoś powodu – aby dać im świadomość prawdziwego drogowskazu. Istnieją wartości organizacyjne w celu dostosowania interesów, działań i kierunku. W końcu istnieją, aby stworzyć środowisko dużego zaufania, w którym wyjątkowa wydajność jest regułą, a nie wyjątkiem. Gdy przywódcy podejmują decyzje sprzeczne z podstawowymi wartościami, zawsze jest cena do zapłacenia  – utrata zaufania. Kiedy dyrektor generalny mówi o wartościach, ale nie podejmuje działań ani nie broni ich, całe przedsiębiorstwo narażone jest na ryzyko. Najlepsi CEO mają politykę zerowej tolerancji dla działań i / lub decyzji, które stanowią naruszenie wartości korporacyjnych.
4. Kontrola nad decyzją: wielu prezesów uważa, że jeśli uda im się zarządzać wystarczającą liczbą aspektów decyzji, będzie ona bezpieczna. Gdy decyzje są zbyt często zarządzane, zazwyczaj nie są skuteczne. Managerowie muszą przestać zarządzać decyzjami i po prostu je podejmować albo delegować. Skuteczny manager definiuje i komunikuje prawidłowy kierunek, a następnie wspiera w ich realizacji. Zbuduj odpowiedni zespół i zyskaj pewność, że decyzje będą podejmowane we właściwym czasie i na właściwy poziomie.
5. Brak decyzji: gdy obserwuję pracę managerów, zaskakuje mnie często, jak silnie wierzą oni, że można uniknąć podejmowania decyzji. Unikanie decyzji nie oznacza uniknięcia problemu; wręcz przeciwnie, w ten sposób najprawdopodobniej go zaostrzycie. Decyzja niepodjęta na czas, pozostaje dalej otwarta, generując jednocześnie konieczność zarządzania negatywnymi aspektami braku jej podjęcia. Wielcy nie szukają bezpieczeństwa, wtykając głowę w piasek lecz znajdują bezpieczeństwo w konsekwentnym podejmowaniu dobrych decyzji. Jednak największe bezpieczeństwo daje uczenie innych podejmowania wielkich decyzji, a następnie przenoszenia na nich odpowiedzialności i upoważnienia do ich podejmowania.
6. Decyzje podejmuję zawsze „ja”: skuteczna decyzja to ta, która podjęta jest na czas na odpowiednio niskim poziomie organizacji. Decyzje podejmowane bliżej zdarzeń są podejmowane szybciej, w oparciu o autentyczną znajomość problemów oraz taniej. Jednakże, niestety, managerowie wierzą, że tylko decyzje podjęte przez nich są bezpieczne dla organizacji. Historia zna przypadki wielu charyzmatycznych liderów, który zaślepieni przekonaniem o swojej nieomylności, doprowadzili do upadku wspaniałych przedsięwzięć, mimo ze ich współpracownicy dostrzegali inne rozwiązanie.
7. Brak decyzji na temat wizji: jeżeli zmiany zachodzące w otoczeniu dzieją się szybciej niż zmiany wewnątrz organizacji, to szansa przetrwania organizacji jest mała. Dla bezpieczeństwa własnej pozycji managerowie nie podważają założeń wizji i strategii organizacji, którą zarządzają. W Hiper rzeczywistości zmienność otoczenia nie pozostawia już miejsca na ślepą realizacje zakładanych strategii. Brak elastyczności zwykle odpłaca się gwałtownym spadkiem pozycji rynkowej.

Wybitni liderzy oddają szeroki wachlarz decyzji swoim współpracownikom.

Najlepsi dyrektorzy generalni nie grają bezpiecznie i nie zamykają oczu, gdy coś jest nie tak i nie idą na kompromis w kluczowych dla organizacji i ludzi obszarach . Robią to, co trzeba.